ORPHEUS ET EURYDICE
Orpheus poeta, musae Calliopis filius, feras etiam musica lyrae suae domabat atque magna saxa movebat. Eurydicam, pulchram feminam, in matrimonio habebat multumque amabat. Orpheus beatus erat, sed vipera Eurydicam in prato mordet suoque veneno propere necat. Eurydica in Inferos, mortuorum magna regna, descendit.
Orpheus in Inferos venit atque inter mortuorum umbras quaerebat Eurydicam suam. Postremo etiam Proserpinam, Inferorum deam reginamque, suis verbis canoris movet. Proserpina dea Eurydicam Orpheo reddit. Iam Orpheus Eurydicam ex Inferis in terras secum ducebat laetusque erat. Orpheus ad Inferos respicere non debebat, sed, magna cura motus, ad Inferos respicit. Tunc Eurydica in Inferos rursus descendit atque in Inferis perpetuo manet. Orpheus in terras ex Inferis venit atque in terris maestus errabat atque Eurydicam cum multis lacrimis maestisque verbis diu appellabat.